Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Yes boss.

Η Μαρία νόμιζε πως τρελάθηκε. Έψαξε κάθε σπιθαμή του κορμιού της για να ανασύρει την μυρωδιά του. Όταν εκείνος έφυγε δεν μπήκε στο μπάνιο. Άφησε την μυρωδιά του να γεμίσει τους πόρους του δέρματος της, για να τον έχει λίγο ακόμα μαζί της.

Το χρόνια κοιμισμένο σώμα της στα χέρια του έμοιαζε παιχνίδι. Εκείνος έδινε τις εντολές και εκείνο πειθήνιο της ακολουθούσε ξεπερνώντας τα όρια του με τον πιο εθιστικό τρόπο. Ξυπνούσαν μέσα του τα πιο αρχέγονα και ζωώδη ένστικτα και η Μαρία ξεχνούσε αναστολές και πρέπει, και παραδινόταν στην λαγνεία της. Το φύλο της την όριζε.Υγρό και ζεστό όπως ποτέ άλλοτε, την οδηγούσε σε μονοπάτια ηδονής που μέχρι πρότινος θεωρούσε άβατα.

Οι λέξεις που εισέβαλαν στα αυτιά της κατά την κλινοπάλη, ολοκαίνουργες και γυαλιστερές, για μέρες ταξίδευαν από τα αυτιά της στο μυαλό της κι ύστερα έπεφταν αργά και βασανιστικά στον λαιμό της, κατρακυλούσαν στα στήθη της, γυροφέρνοντας τις θηλές της  που σκλήραιναν σαν διαμάντι, κι ύστερα γλυκά κατέβαιναν στην κοιλιά της μέχρι τον αφαλό της, που παιχνιδιάρικα ακουμπούσαν μέχρι να καταλήξουν στο αιδοίο της και να του βάλουν φωτιά. Η διαδρομή της ηδονής που εκείνος με υπομονή και επιμονή της έμαθε, την ακολουθούσε κάθε λεπτό της μέρας και οι ώρες μέχρι να τον ξαναδεί περνούσαν βασανιστικά αργά.

H Μαρία νόμιζε πως τρελάθηκε. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στην δουλειά, δεν μπορούσε να αναστραφεί τους φίλους της, δεν μπορούσε να φέρει εις πέρας ακόμα την πιο μικρή εργασία. Το μόνο που ήθελε ήταν να μένει σπίτι, μόνη της και να φέρνει ξανά και ξανά τις σκηνές του πάθους στο μυαλό της. Να αναπαριστά με κάθε λεπτομέρεια τα αγγίγματα, τα χάδια και τα φιλιά.Και να τον περιμένει. Καρδιοχτυπούσε μέχρι την επόμενη συνάντηση τους. Γινόταν νευρική και απρόσεκτη.

Μα σήμερα, εκεί στον καρπό της, εντόπισε την μυρωδιά του. Την εισέπνευσε λαίμαργα κι άφησε να την γεμίσει, το μυαλό της σταμάτησε και η καρδιά της ξεκίνησε να χτυπά δυνατά. Ακύρωσε την έξοδο της, ξάπλωσε κάτω από τα σκεπάσματα γυμνή και τον άφησε νοητά να την τυραννήσει όπως μόνο εκείνος ήξερε.

Σήκωσε το τηλέφωνο της, τον κάλεσε και τα δευτερόλεπτα αναμονής πριν ακούσει την φωνή του την έφεραν στα όρια της απελπισίας. Και δεν ήταν πως της άρεσε ή πως θα τον ερωτευόταν. Ήταν που κατάφερνε να εκτοξεύει τις αισθήσεις της σε ένα κόσμο γήινο και ονειρεμένο, όπου δεν ήταν ο εαυτός της κι όμως ήταν πιο αληθινή από ποτέ. Μαζί του έβγαζε τα ρούχα της, τις φοβίες της, την αόρατη πανοπλία της και έμενε γυμνή απέναντι στον πόθο της για το σώμα ενός σχεδόν άγνωστου σε αυτήν άντρα, κόντρα σε όλες τις συμβουλές που άκουγαν τα καλά κορίτσια. Σε έναν κόσμο όπου οι φαντασιώσεις δεν ήταν κάτι ενοχικό που σε γέμιζε ντροπή τα μοναχικά βράδια, μα η πηγή της έμπνευσης για ένα τελετουργικό που σε έφερνε πιο κοντά στην θέωση. "Η Αγία Λαγνεία, η προστάτιδα των εραστών" σκέφτηκε και κρυφογέλασε μέχρι που από την άλλη πλευρά της γραμμής ακούστηκε η φωνή του.

-Ναι;
-Σε σκέφτομαι...Θα έρθεις;
-Ναι.

Τέλος συνομιλίας, αρχή της καύλας.



Υ.γ.Σε παρέες συχνά πυκνά πέφτει το θέμα του σεξ, κι όλο και κάποιος θα πετάξει μια σεξιστική ατάκα σε σχέση με την γυναικεία σεξουαλικότητα και την έκφραση της. Μικρό δείγμα λοιπόν, για όποιον αντέξει. Προϊόν τέτοιων συζητήσεων, αλλά και παράκλησης ενός φίλου να βγάλω την μάσκα που φοράω όταν γράφω εδώ, το παραπάνω κείμενο αποτελεί μια πρώτη προσπάθεια να μιλήσω πιο αληθινά και λιγότερο ραφιναρισμένα. Προσπάθεια να αποτινάξω την αυτολογοκρισία. Αποτυχημένη μεν, ένα πρώτο βήμα δε. Για να δούμε που θα βγει...