Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα.

Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα...
Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα να σου στείλω λίγο ψωμί,
μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό,τι έμεινε απ᾿ τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς.
Έμαθα πως κρυώνεις.
Τη πράσινη σου φορεσιά να την φορέσεις τη Λαμπρή!
Θα τρέξουν μ᾿ άνθη τα παιδιά. Θα βγουν τα περιστέρια,
κ᾿ η μάνα σου με μια ποδιά, πλατιά, γεμάτη αγάπη!

Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δένδρο θέλεις
Μ᾿ ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου!
Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως.
Τ᾿ ακούς;... Να 'ρθείς!

Νικηφόρος Βρεττάκος