Tώρα.
Τα χιλιόμετρα κι οι μήνες ξοδεύτηκαν σ' ένα ταξίδι που ξεκίνησε να είναι προς το μέλλον μα πήρε κατέυθυνση εσωτερική κι επίπονη.
Και το 'ξερα,κι ήμουν προετοιμασμένη.
Και κολύμπησα σε αμέτρητες κουταλιές νερό προσπαθώντας να μην πνιγώ,χωρίς να το καταφέρνω πάντα.
Και το 'ξέρα κι ήμουν προετοιμασμένη.
Μα τώρα,τώρα πια σώθηκαν οι αντοχές κι οι δυνάμεις και σε θέλω εδώ.
Σ' αυτό το δωμάτιο,σ' αυτό το σπίτι,σ' αυτή την αγκαλιά.
Και δεν περνάνε οι ώρες,δεν ξημερώνουν οι μέρες κι όλο σ αναζητώ στον πάτο κάποιου ποτηριού γεμάτου αλκοόλ κι όλο χάνω κάτι από εμένα όταν λες δεν θα 'ρθεις.
Κι όλο σβήνει η μορφή σου,κι όλο ξεθωριάζουν οι αναμνήσεις κι όλο λέω πως δεν μπορώ ν' αντέξω την αναμονή.
Και το 'ξερα κι ήμουν προετοιμασμένη.
Kι είναι λες και το κάθε τσιγάρο,το κάθε ποτό θα σε κάνει να έρθεις πίσω λιγάκι πιο γρήγορα.Λες και θα κάνει την έλλειψη λιγάκι πιο υποφερτή,λες και δια μαγείας θα γίνουν το κλειδί για να ανοίξει η πόρτα και να μπεις.Και το βλέμμα πέφτει όλο και πιο συχνά στην είσοδο του εκάστοτε μαγαζιού κι η καρδιά χτυπάει λιγάκι πιο γρήγορα κάθε φορά που ακούγεται κουδούνι κι εσύ δεν έρχεσαι ποτέ.
Κι ο χρόνος δυνάστης και τα ρολόγια βασανιστές και το ημερολόγιο άσπονδος φίλος.
Και το 'ξερα κι ήμουν προετοιμασμένη.
Τα χιλιόμετρα κι οι μήνες ξοδεύτηκαν σ' ένα ταξίδι που ξεκίνησε να είναι προς το μέλλον μα πήρε κατέυθυνση εσωτερική κι επίπονη.
Και το 'ξερα,κι ήμουν προετοιμασμένη.
Και κολύμπησα σε αμέτρητες κουταλιές νερό προσπαθώντας να μην πνιγώ,χωρίς να το καταφέρνω πάντα.
Κι έπεσα,και προσπάθησα να σηκωθώ και πληγώθηκα,άλλοτε βαθειά κι άλλοτε επιφανειακά, κι έκανα υπομονή.Άλλοτε για σένα κι άλλοτε για μένα.
Προσπάθησα να χαθώ και ν' αναπνεύσω,δίχως να παραπονιέμαι και πολύ,με την επίγνωση της δικής μου συμβολής στην εξέλιξη των πραγμάτων.Και το 'ξέρα κι ήμουν προετοιμασμένη.
Μα τώρα,τώρα πια σώθηκαν οι αντοχές κι οι δυνάμεις και σε θέλω εδώ.
Σ' αυτό το δωμάτιο,σ' αυτό το σπίτι,σ' αυτή την αγκαλιά.
Και δεν περνάνε οι ώρες,δεν ξημερώνουν οι μέρες κι όλο σ αναζητώ στον πάτο κάποιου ποτηριού γεμάτου αλκοόλ κι όλο χάνω κάτι από εμένα όταν λες δεν θα 'ρθεις.
Κι όλο σβήνει η μορφή σου,κι όλο ξεθωριάζουν οι αναμνήσεις κι όλο λέω πως δεν μπορώ ν' αντέξω την αναμονή.
Και το 'ξερα κι ήμουν προετοιμασμένη.
Kι είναι λες και το κάθε τσιγάρο,το κάθε ποτό θα σε κάνει να έρθεις πίσω λιγάκι πιο γρήγορα.Λες και θα κάνει την έλλειψη λιγάκι πιο υποφερτή,λες και δια μαγείας θα γίνουν το κλειδί για να ανοίξει η πόρτα και να μπεις.Και το βλέμμα πέφτει όλο και πιο συχνά στην είσοδο του εκάστοτε μαγαζιού κι η καρδιά χτυπάει λιγάκι πιο γρήγορα κάθε φορά που ακούγεται κουδούνι κι εσύ δεν έρχεσαι ποτέ.
Κι ο χρόνος δυνάστης και τα ρολόγια βασανιστές και το ημερολόγιο άσπονδος φίλος.
Και το 'ξερα κι ήμουν προετοιμασμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου