Κι αν το σκεφτείς τις πιο σημαντικές μας στιγμές τις περάσαμε πάνω από ποτήρια.
Ποτήρια του κρασιού,σφηνοπότηρα, ποτήρια.
Εκεί είπαμε τα πιο μεγάλα λόγια,τα πιο βαθειά κρυμμένα μυστικά, παραδεχθήκαμε τις πιο βαθιές ανασφάλειες,τα πιο μεγάλα λάθη.
Εσύ έπινες βότκα,εγώ τζιν κι αναλύαμε όσα θέλαμε κι όσα δεν θέλαμε κι όλα όσα θα πρεπε ή δεν θα πρεπε να ξεστομίσουμε.Εσύ μιλούσες,εγώ άκουγα και προσπαθούσα ν'αποδείξω πως ήμουν έξυπνη και πως αντέχω.Το παραδέχθηκες,σε παραδέχθηκα κι ύστερα σε απέρριψα και τώρα πια δεν με νοιάζει.Δεν με νοιάζει αν θα σε ξαναδώ κι αν ποτέ τα ξαναπούμε.Είπαμε αρκετά,ίσως κ παραπάνω απ' όσα πρέπει.Κι έτσι δεν χρειάζεται να πάρω τηλέφωνο να δω τι κάνεις.Ξέρω πως με τον τρόπο σου θα είσαι καλά.Κι ας μην συμφωνώ.
Προσπάθησες να με τραβήξεις πίσω στο χάος μας,δεν σε άφησα.Προσπάθησα να σε παρασύρω,δεν τα κατάφερα.Κι ύστερα εγώ μιλούσα κι εσύ άκουγες και προσπαθούσες ν' αποδείξεις πως έχεις δίκιο σε όλα και πως ξέρεις τι κάνεις.Και μετά θύμωνα κι έφευγα.Μ' έκανες να κλάψω,σ' έκανα να γελάσεις,περάσαμε βράδια σε μαγαζιά και σε δρόμους κι όλα αυτά μοιάζουν μακρινά και λίγο ξένα μα μ' έσπρωξαν μπροστά με τον πιο βίαιο τρόπο κι ας είχα βολευτεί.
Τα ξεγυρισμένα μας μεθύσια,τα βαριά λόγια,τα γέλια μας και τις φωνές μας τα έχω κρατήσει όλα σ' ένα κουτί μες το μυαλό μου,σαν καρτ- ποσταλ από ταξίδι,και που και που τα θυμάμαι για να μην ξεχάσω να ζω.
Δεν θα το διαβάσεις ποτέ,δεν ξέρεις την ύπαρξη αυτού του μπλογκ,και ξέρω ακριβώς πως θα το σχολίαζες αν ποτέ το μάθαινες.Έξυπνες ατάκες,λιγακι προσβλητικές,που όμως θα μ' έκαναν να γελάσω.
Godspeed you asshole.
(Για σένα Α.Ρ.)
Ποτήρια του κρασιού,σφηνοπότηρα, ποτήρια.
Εκεί είπαμε τα πιο μεγάλα λόγια,τα πιο βαθειά κρυμμένα μυστικά, παραδεχθήκαμε τις πιο βαθιές ανασφάλειες,τα πιο μεγάλα λάθη.
Εσύ έπινες βότκα,εγώ τζιν κι αναλύαμε όσα θέλαμε κι όσα δεν θέλαμε κι όλα όσα θα πρεπε ή δεν θα πρεπε να ξεστομίσουμε.Εσύ μιλούσες,εγώ άκουγα και προσπαθούσα ν'αποδείξω πως ήμουν έξυπνη και πως αντέχω.Το παραδέχθηκες,σε παραδέχθηκα κι ύστερα σε απέρριψα και τώρα πια δεν με νοιάζει.Δεν με νοιάζει αν θα σε ξαναδώ κι αν ποτέ τα ξαναπούμε.Είπαμε αρκετά,ίσως κ παραπάνω απ' όσα πρέπει.Κι έτσι δεν χρειάζεται να πάρω τηλέφωνο να δω τι κάνεις.Ξέρω πως με τον τρόπο σου θα είσαι καλά.Κι ας μην συμφωνώ.
Προσπάθησες να με τραβήξεις πίσω στο χάος μας,δεν σε άφησα.Προσπάθησα να σε παρασύρω,δεν τα κατάφερα.Κι ύστερα εγώ μιλούσα κι εσύ άκουγες και προσπαθούσες ν' αποδείξεις πως έχεις δίκιο σε όλα και πως ξέρεις τι κάνεις.Και μετά θύμωνα κι έφευγα.Μ' έκανες να κλάψω,σ' έκανα να γελάσεις,περάσαμε βράδια σε μαγαζιά και σε δρόμους κι όλα αυτά μοιάζουν μακρινά και λίγο ξένα μα μ' έσπρωξαν μπροστά με τον πιο βίαιο τρόπο κι ας είχα βολευτεί.
Τα ξεγυρισμένα μας μεθύσια,τα βαριά λόγια,τα γέλια μας και τις φωνές μας τα έχω κρατήσει όλα σ' ένα κουτί μες το μυαλό μου,σαν καρτ- ποσταλ από ταξίδι,και που και που τα θυμάμαι για να μην ξεχάσω να ζω.
Δεν θα το διαβάσεις ποτέ,δεν ξέρεις την ύπαρξη αυτού του μπλογκ,και ξέρω ακριβώς πως θα το σχολίαζες αν ποτέ το μάθαινες.Έξυπνες ατάκες,λιγακι προσβλητικές,που όμως θα μ' έκαναν να γελάσω.
Godspeed you asshole.
(Για σένα Α.Ρ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου