Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Αν είν' ο κόσμος μου τρελός τι να σου πω...

Και τώρα τί;Ζητάς από μένα αισιοδοξία;Πφφ...Σαν να μην ξέρεις πόσο σκατένια μπορώ να τα κάνω όλα.
Μ' αρέσει τ' 'όνειρο σου,το θέλω και για δικό μου.Να το δανειστώ ε;Δεν σε πειράζει;
Η πίεση έχει φτάσει στο ζενίθ κι έχω ανάγκη να σκέφτομαι όμορφα το μέλλον,έχω ανάγκη να υπάρχει μέλλον μακρυά από όλες εκείνες τις σκέψεις μου.Ξέρεις μωρέ ποιες λέω...Εκείνες που κοντεύουν να με φάνε ζωντανή.Εκείνες που σαν θηλιά έχουν δεθεί γύρω από μυαλό μου και δεν μ' αφήνουν ν' ανασάνω.

Καταφύγιο θα 'χεις πάντα,κι αν όχι μέσα σου τότε στο σαλόνι μου,σε μια βόλτα στην θάλασσα που θα κάνουμε μαζί,σ' ένα κουτάκι μπύρα αγορασμένο μισό-μισό.Θα λεγα το ίδιο και για ένα πακέτο τσιγάρα,μα δεν καπνίζεις πανάθεμα σε.Καλά κάνεις,μια απ' τις δυο μας πρέπει να μείνει ζωντανή.Καλύτερα να είσαι εσύ αυτή.Μπορείς να κάνεις τον κόσμο πολύ πιο όμορφο,πολύ πιο γελαστό κι αισιόδοξο απ ότι εγώ.

Να εχθρευόμαστε την μιζέρια.Να την πολεμάμε.Τούτο μόνο σκέφτομαι και παλεύω να μείνω λογική.Γιατί το μυαλό μου λειτουργεί ανάποδα ώρες ώρες.Να μην πέσουμε αμαχητί. Κι αν ο κόσμος τελειώνει μ' ένα λυγμό,ας μην είναι ο δικός μας.


Σωκράτης Μάλαμας-Ποντίκια στην αγορά




Για σένα Ρ.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου