Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

I'll be waiting with a gun and a pack of sandwiches.

Βλέποντας τους στίχους το περίμενα ουρλιαχτό.Ίσως γιατί εγώ πρέπει να τα ουρλιάξω αυτά,ίσως γιατί έτσι τους πρέπει. 

Η παράνοια της εποχής,σε συνδιασμό με την εσωτερική,δική μου,μοναδική, καταδική μου παράνοια είναι ένα εκρηκτικό μείγμα.Θέλω τόσα να γράψω και δε βρίσκω λέξεις.Παράξενο,αυτό κάποτε ήταν το ταλέντο μου.

Τώρα έγινε το να πέφτω.Γενικά,ειδικά,νοητικά και νοητά.Από μπαλκόνια,σε σκέψεις,σε θλίψη,σε μελαγχολία-πόσες λέξεις να περιγράψουν το γκρίζο;
Πόσες μέρες να κρατούν το γκρίζο αγκαλιά και πόσες αγκαλιές να χαθούν στους δρόμους της πόλης;

Χιλιόμετρα,αποστάσεις,υποσχέσεις και φόβοι.Και μια εξάντληση να πλανάται στον αέρα σαν σιγουριά.

(Kαλή χρονιά είπα;Δεν είπα..)

Radiohead-Talk Show Host



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου