Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

And even we must learn to stand alone.

Κάτι μου κάνουν οι Madrugada.Με κάνουν να θέλω να βγάλω την καρδιά μου και να στην δώσω.
Και το αστείο είναι ότι δεν ξέρω αν έχω πια.Ούτε αυτό ούτε το μυαλό μου.Είναι που πρέπει να μείνω μόνη να δω κι είναι που δεν μπορώ να κάνω ούτε μια μικρή προσπάθεια να μην κλάψω άλλο.Τα κόκαλα νεκρών εραστών κροταλίζουν κάθε βράδυ για να μου θυμίζουν όλα εκείνα τα λόγια που είπα για τον έρωτα.Και για τους ποιητές.Και τώρα ξέφτισαν όλα και μ' άφησαν μισή.Σαν κακογραμμένη σκηνή από γλυκανάλατη ταινία,σαν ψέμα,σαν κάλπικη λίρα που πάνω της ονειρεύτηκες μια ζωή ολόκληρη.Θα βγω να ξεχαστώ,θα πιω για να μην νιώθω και θα ξυπνήσω ρομποτάκι,στην θέση μου,μ' όλους μου τους φόβους να με αγκαλιάζουν σαν πανοπλία.

Madrugada-Sirens

1 σχόλιο: